İnsanlar doğdukları ilk andan itibaren; daha konuşmaya başlamadan da evvel, gözleriyle dahi olsa sorgulamaya başlar ki bu insanları diğer canlılardan ayıran en önemli özelliktir. Hele yeni yeni konuşmaya başlanıldığında ise; "Bu ni, bu ni?" diye belki de aynı şeyi birçok kere sorgulayarak etrafındakileri bezdirebilir bile...
İşte bu sorgulama, hayatın her noktasında bizimledir ve bizi biz yapan, kendimizi ve hayatımızı keşfetmeye yarayan en büyük vasfımızdır. Bundan kaynaklıdır ki; "Düşünüyorum öyleyse varım, sorguluyorum öyleyse insanım!" diyerek en büyük keşfimize yani kendimize ulaşırız. Dünya varolduğundan beri nice keşifler ve çokça güzellikler/faydalı işler işte bu vasfının peşinden giden insanlarca yapılmış ve daha niceleri de olacaktır.
Hani "İnsan yaş aldıkça olgunlaşır" derler ya da "Bu yaşıma geldim bunu yeni öğrendim" diye de duyarız bazen… Demek ki her insan, yaşamı boyunca kendisinin kaşifi ve hayatının sorgu-sualcisidir, olmayanlar ise tez zamanda olmalıdır. Çünkü bir kişi kendini sorgulayamıyorsa sadece yerinde sayacak, hayatın ona bir şey katmasına izin vermeyecek demektir.
İnsanlık kendisine sunulmuş imkanların tamamını henüz keşfedip, tek tek tanımlayamamışken, nasıl oluyor da imkansızı tanımlayabiliyor ki?
Örenegin; "Benim doktor olmam imkansız" ya da "Bu dersi geçmem imkansız" veya "bu hastalıktan kurtulmam imkansız" gibi veyahut çıtayı daha da yükseltmek istersek "Benim uzaya çıkmam imkansız" diye liste uzaaar gider. Peki sizce de unuttuğumuz bir nokta yok mu? Bu denli kendimizi kısıtlamak neden? Ne zorumuz var kendimizle de, kimsenin veremeyeceği zararı basit düşüncelerle kendimize bile isteye veriyoruz? Dünyanın ilk oluştuğu zamanlarda yaşayan insanlar için "Drone" denen araç ne anlama gelirdi? Ben söyleyim "İMKANSIZ"ve hatta hayal dahi edemezlerdi. Öyleyse başka bir soru geliyor; "Şuanda sizce imkansız olan nedir?" Bence bu soruya cevap vermeden önce, sahip olduğunuzu sandığınız ve sahip olduğunuzu henüz bilmedidiginiz/bilemediğiniz imkanları dikkate alın, onların varlığını daha bilmeden reddetmeyin derim.
Bu sebeple imkanlarımızı/yeteneklerimizi ve en önemlisi kendimizi keşfedip, sonra da bu keşfettiklerimizi en rafine şeklide kullanmayı başarırsak, imkansızlıklar bizim imkanlarımız olabilir. Öyleyse şunu söyleyebiliriz; "Biz imkanlarımız çerçevesinde bunlara sahibiz”. İşte bu bizim hayattaki en büyük başarımız olur. Zaten buna ulaşmış bir çok insan hali hazırda yaşamlarını çok güzel ve yolunda bir şekilde sürdürmekte. Belki de o sizsiniz veya yakın çevrenizdekilerden biri. Bunları örnek almak ve bu çizgide ilerlemek, bizi en büyük gücümüze ulaştırır; "insani başarı".
Ne mutlu bunu yaşayabilene ve onu özünden çıkartıp da diğer insanlarla paylaşabilene...
Daima sevgiyle ve umutla!
 |
| Kadının Gözünden Hayat - İmkansız Nedir ? |