Bizim sebeplerimiz var,yaşamak için ayakta tutan.Kimimiz ölmek için ayakta duruyoruz,kimimiz dünyaya sahip olabilmek adına.Ancak bizi ayakta tutan asıl sebep nedir biliyomusun? Bende bilmiyorum. Galiba sadece düştüğümüz yeri sevmediğimizden ayakta durabilmeyi zorunlu kılıyoruz kendimize.Düştükçe kirleniyoruz,düştükçe paklanıyoruz esasen.Ve her kalktığımızda düşürene küfrediyoruz esasen de düşene.
Kalkmak istiyoruz,düştüğümüz yeri sevmediğimizden.Kalkmak istiyoruz çünkü,hayatın daha iyi olacağını düşünüyoruz.Bunun en büyük yalan olduğunu bildiğimiz halde,inanmaktan da vazgeçmiyoruz.Başka sebebimiz de yok çünkü,mutluluğumuzu belirsiz geleceğe bağlayarak en büyük kumarı oynuyoruz hepimiz.
Kendimizi ziyan ediyoruz çoğumuz,mutluluğu başkalarında arayarak.Düşünerek mutluluğun bi yerlerde gizli olduğunu sanarak.